Abortus

Het recht op zwangerschapsonderbreking, zoals vastgelegd in de abortuswet van 3 april 1990, is voor de Vrouwenraad een onomkeerbaar verworven recht voor iedere vrouw. Maar volgens ons is er nood aan bijsturing.

Abortus is sinds 1990 niet langer strafbaar wanneer een aantal voorwaarden vervuld zijn. We hebben het dan over de vaste wil en toestemming van de vrouw, over een noodsituatie, over informatieverstrekking door het abortuscentrum, over de wettelijke tijdslimiet en de toegestane uitzondering daarop, en over de uitvoeringsbepalingen. De wet heeft onmiskenbaar vele verdiensten. Het taboe werd eindelijk doorbroken. Vrouwen kunnen tot 12/14 weken zelf beslissen om hun zwangerschap af te breken. Dat is een niet onbelangrijke verworvenheid binnen het zelfbeschikkingsrecht. Minderjarige meisjes hebben geen ouderlijke toestemming nodig om een abortus te laten uitvoeren.

Maar na 25 jaar is de wet aan herziening toe. Vooral wat de wettelijke tijdslimiet betreft. Die ligt nu op 12/14 weken wanneer het gaat om een vraag van de vrouw zelf. Bij onze noorderburen ligt die termijn op 22/24 weken. Toch behoort Nederland, net als België, tot de groep van landen met de laagste abortuscijfers.  Jaarlijks steken er bij ons nog 600 à 700 vrouwen de grens over naar Nederland. Het gaat dan om vrouwen die langer dan 12 à 14 weken zwanger zijn en bij wie er geen sprake is van gezondheidsgevaar voor moeder of foetus. Deze vaststellingen wijzen op de noodzaak van een herziening.

Op federaal niveau stellen we een wettelijk toegelaten periode van 16/18 weken voor. Er zijn immers vrouwen die de periode van 12/14 weken inclusief de zes dagen bedenktijd als te nipt ervaren. Een bedenktijd van minstens 48 uur past beter bij een verlengde termijn. Het systeem van thuisabortus tot 7-8 weken zou onderzocht moeten worden. Omdat artsen kunnen weigeren een abortus uit te voeren, is een doorverwijsplicht geen overbodige maatregel. Falende anticonceptiva worden best opgenomen in de lijst met noodsituaties. Wij vragen ook onderzoek naar de noodzaak van meer abortuscentra. Ten slotte vormen veilige en betaalbare anticonceptiva de eerste stap naar een daling van het aantal ongewenste kinderen.

Op Vlaams niveau pleiten we voor een regelmatig en op maat gesneden voorlichtings- en preventiebeleid, de opname van het abortusthema in de opleidingen van alle betrokken actoren, betere opvang na de zwangerschapsonderbreking en meer wetenschappelijk onderzoek naar de psychosociale gevolgen van abortus.

We merken dat er de laatste jaren tegenwind is. Pro-life organisaties van over de hele EU komen jaarlijks betogen in Brussel. Belgische vrouwen- en mensenrechtenorganisaties hebben zich daarom verenigd in een Platform voor het recht op abortus in Europa en in de wereld. De Vrouwenraad is lid van dit Platform. De eisen van het platform leest u in het charter.

Namens het Platform is een brief gestuurd aan minister van Volksgezondheid Maggie De Block, waarbij haar aandacht is gevraagd de voor de opname van abortustechnieken in de opleiding van medische faculteiten en  voor de verspreiding van informatie over de praktijk van abortus op de officiële website van de federale overheid gezondheid.

Op het colloquium dat Luna en IPPF hebben georganiseerd op 3 april 2015, naar aanleiding van 25 jaar abortuswet  is een resolutie opgesteld door Luna en Gacehpa nemen. Die resolutie is beschikbaar op de website van Luna: http://www.abortus.be/_nl/overluna/resolutie.php. De Vrouwenraad onderschreef deze resolutie. De Vrouwenraad stelde tijdens het colloquium deze poster ten toon. In aanloop naar Safe Abortion Day op 25 september 2015  wil het Platform media-aandacht genereren en de eigen naamsbekendheid verhogen. Het belangrijkste onderwerp van het debat is de schaarste van het aantal abortusartsen in Wallonië en Brussel. Voor Vlaanderen speelt dit niet op het moment. Aan het debat zullen de verschillende medische faculteiten deelnemen.