“Nightmare – Afghanistan 2021″

Shamsia Hassani, de eerste vrouwelijke graffitikunstenaar van Afghanistan, publiceerde op FB ‘Nightmare – Afghanistan 2021’ als reactie op de snelle overname van haar land door de taliban en de angst dat de rechten en vrijheden die meisjes en vrouwen sinds 2001 hebben verworven, zullen worden teruggeschroefd.

En inderdaad, de nachtmerrie is werkelijkheid geworden!
Er bereiken ons steeds meer berichten – van mensen die vanuit door de taliban gecontroleerde delen van het land naar de hoofdstad Kaboel zijn gevlucht – dat men gestart is met bevelen om huwbare meisjes als jihad-vrouwen mee te nemen.  Er wordt opgeroepen om vrouwen die willen vluchten of zich zonder man in de openbare ruimte verplaatsen, te geselen. Vrouwen zouden in sommige steden al verzocht zijn om niet meer uit werken te gaan. Bovendien staan de taliban voor de poorten van de universiteiten en kondigen daar af dat de sharia-wetgeving opnieuw geldt, lees: dat vrouwen niet meer naar school mogen gaan. Nu de taliban-troepen Afghanistan volledig hebben ingenomen, is er nergens nog een toevluchtsoord voor meisjes en vrouwen, nergens nog bescherming tegen deze meedogenloze extremisten.

 Hoe kunt u meisjes en vrouwen in Afghanistan helpen?

  • Moeders voor Vrede: zet zich in voor vrouwenrechten en probeert toekomstperspectieven te bieden aan vrouwen die slachtoffer zijn van conflict en geweld. In 2002 ging Moeders voor Vrede aan de slag in Afghanistan, een land dat verscheurd was door oorlog en waar vrouwenrechten bijna onbestaande waren. Concreet: al snel werd de eerste steen gelegd van het Vrouwenhuis in Istalif. Het centrum trad in werking op 1 juli 2003 met als doelstelling de situatie van vrouwen in de Afghaanse samenleving te verbeteren. De werking van Moeders voor Vrede focust op drie pijlers: onderwijs, gezondheidszorg en financiële onafhankelijkheid.
    Tot op de dag van vandaag runnen ze er projecten in verschillende regio’s. Ze bieden alfabetiseringscursussen aan en Engelse lessen, ze richten landbouwprojecten en productieateliers op, alsook medische projecten (bijv. begeleiding van zwangere vrouwen). U kunt het werk van Moeders voor Vrede steunen met een donatie.

Jennie Vanlerberghe
“Vrouwen worden grootste slachtoffer van taliban: wie niet luisteren wil, moet voelen”
Het Nieuwsblad online, 16 augustus 2021.

  • Vrouwen voor Afghaanse vrouwen: deze non-profitorganisatie strijdt al 20 jaar voor de rechten van Afghaanse vrouwen. Tegenwoordig proberen ze de vrouwenrechtenactivisten met wie ze in het hele land samenwerken in extreem gevaarlijke omstandigheden, te helpen. Om hun kritische werk te ondersteunen, kunt u eveneens een donatie regelen.
  • CARE: een van ’s werelds grootste humanitaire hulporganisaties kent een lange geschiedenis in hulpverlening aan mensen in Afghanistan. De afgelopen weken is de vraag naar noodhulp enorm toegenomen, omdat veel gezinnen voor de taliban gevlucht zijn. U kunt ook het werk van CARE in Afghanistan steunen met een donatie.

Onze nieuwe medewerker, Artemis Kubala

Artemis (zij/haar) studeerde in 2014 af als juriste, specialisatie internationaal en Europees recht en deed er in 2015 de master na master conflict and development bij met regiospecialisatie in het Midden-Oosten en Sub-Sahara Afrika. Met opleidingen in natuurmanagement en bemiddelen en onderhandelen probeert ze haar honger naar kennis te stillen. Ze is er rotsvast van overtuigd dat (toevallige) ontmoetingen tussen mensen, meer dialoog en minder debat, en samen-redzaamheid noodzakelijke ingrediënten zijn voor een toekomstbestendige en veerkrachtige samenleving.

Bij de Vrouwenraad coördineert ze het MIRIAM-project dat inzet op versterking van alleenstaande moeders, en volgt ze de 15 projecten rond menstruatiearmoede op. In haar vrije tijd is ze covoorzitter van LEVL, bestuurder bij WISPER, Change Maker bij The Shift en voorzitter van Malubimpa: de lokale welzijnsschakel Malle-Zoersel. Je kan Artemis bereiken via artemis.kubala@vrouwenraad.be en 0476 80 31 99.

Brief aan Valerie Van Peel

Meron Knikman, Vrouwenraad; Valérie Deridder en Sarah De Coster, Femma Wereldvrouwen; Els Flour, Furia vzw; Bieke Purnelle en Ciska Hoet, RoSa vzw; Ella vzw reageren op een opiniestuk van Valerie Van Peel (N-VA).

Beste mevrouw Van Peel,

Toen we lazen dat ‘met het feminisme iets raars aan de hand is’ volgens u, moesten we even slikken. Want net zoals Chimamanda Ngozi Adichie zijn wij ervan overtuigd dat een feminist een persoon is die gelooft in de sociale, politieke en economische gelijkheid van de geslachten. Daar is feminisme vandaag nog steeds mee bezig: met het streven naar de sociale, politieke en economische gelijkheid van mannen, vrouwen en iedereen die zich niet in die hokjes thuis voelt. Wat is daar precies raar aan?

Dat het feminisme vandaag voorbijgestreefd is, horen we wel vaker. Ten eerste miskent u totaal wat er aan feministische strijd is voorafgegaan zodat u nu kan stemmen, werken in het parlement, en een eigen bankrekening kan hebben. Maar vooral: het feminisme vandaag is nog stééds broodnodig. We hoeven niet zo ver te kijken als Afghanistan, Polen of Hongarije om voorbeelden te geven van hoe vrouwenrechten meer en meer onder druk komen te staan en zelfs worden teruggeschroefd. Ook in België zijn we er nog niet. Gelijk loon voor gelijk werk is nog steeds niet de norm. Vrouwen worden nog steeds geacht alle onzichtbare en onbetaalde arbeid voor hun rekening te nemen. Dat een groot deel van de onbetaalde zorgeconomie door vrouwen wordt uitgevoerd, is niet noodzakelijk iets waar vrouwen zelf voor kiezen, maar wordt ingegeven door tal van hardnekkige stereotypen.

Om deze te doorbreken, is talent alleen vaak niet genoeg. Meritocratie is een mythe. Kent u het Filharmonisch orkest van New York? Tot de jaren 70 was er in het Orkest amper een vrouw te bespeuren. Plots kwam daar verandering in. Aan het begin van de jaren 80 was 50 procent van de nieuw aangeworven leden van het Orkest een vrouw. Vandaag is zelfs 45 procent van alle muzikanten in het orkest een vrouw. Hoe dat kwam? Niet vanzelf. Men schakelde over op blinde audities. Pas dan maakten vrouwen een kans. Discriminatie is geen complot, maar een blinde vlek.

U lijkt ook problemen te hebben met een mars, enkel en alleen voor vrouwen, tegen de sociale gevolgen van corona. U vindt dat raar, omdat het veelal mannen zijn die aan het virus bezwijken. De gevolgen van corona zijn nochtans ruimer dan besmettings- en overlijdenscijfers. Stereotiepe rollenpatronen werden tijdens de opeenvolgende lockdowns bevestigd en versterkt en het aantal klachten over huiselijk geweld nam ernstig toe. Vraagt u zich werkelijk af waarom vrouwen een safe space willen om hierover te praten? We geven bij vakbondsoverleggen toch ook de ruimte om samen te komen zonder de werkgevers opdat de werknemers vrijuit kunnen spreken? Er is een groot verschil tussen segregatie en doelgroepwerking. Als vrouwen niet worden uitgenodigd om mee aan tafel te zitten, dan kan je hen moeilijk verwijten dat ze hun eigen tafel dekken.

Volgens het WEF vertraagt de pandemie overigens het bereiken van absolute gendergelijkheid. In totaal hebben we nog 135,6 jaar nodig vooraleer de genderkloof gedicht is, als die niet vertraagd wordt door de anti-genderbeweging die steeds groter en machtiger wordt. Volgens die beweging is het feminisme een bedreiging voor de christelijke tradities, het ‘normale’ gezin en bij uitbreiding de staat. Ultraconservatief en extreemrechts vinden elkaar om seksuele en reproductieve rechten te ondermijnen: abortus moet worden verboden, het huwelijk kan alleen plaatsvinden tussen een man en een vrouw, en trans personen hebben geen bestaansrecht.

Wij zijn het met u eens dat er bruggen moeten worden gebouwd als we voor iedereen gelijke kansen willen creëren. Witte cishetero mannen zijn niét de bron van alle kwaad, maar het systeem dat hen als de norm beschouwt en daarbij andere groepen minoriseert, is dat wel. In de eerste plaats moeten we luisteren naar de specifieke noden en ervaringen van groepen die tot nu toe vaak ondervertegenwoordigd zijn.

Wij kunnen alleen maar concluderen dat u niet goed op de hoogte bent van de feministische beweging vandaag, die inclusief en divers is. Feminisme werkt ook actief aan het doorbreken van stereotypen die mannen parten spelen; zoals wanneer mannen graag zorgende taken op zich willen nemen, of wanneer de verwachtingen over hun ‘ambities’ dicteren dat ze hun kinderen amper kunnen zien opgroeien. We kunnen het niet genoeg benadrukken: gendergelijkheid komt iedereen ten goede. Feminisme is geen aanklacht tegen mannen. Het is een aanklacht tegen de sociale en de maatschappelijke structuren die vrouwen en minderheden steevast benadelen. En ja, ook vrouwen houden die structuren in stand.

The Next Wave Academy

The Next Wave Academy is een traject voor jonge mensen (18-30 jaar) die de wereld willen veranderen. Samen gaan we doorheen het traject op zoek naar oplossingen voor de maatschappelijke uitdagingen van vandaag rond sociale en ecologische (on)rechtvaardigheid.

It’s all connected. Alles is met elkaar verbonden: de strijd voor een anti-racistische maatschappij, de strijd voor gendergelijkheid, de strijd voor LGBTQI+-rechten, de strijd voor de rechten van mensen met een beperking, de strijd voor dierenrechten, de strijd voor het klimaat … Als we al die struggles zien, kan het al eens overweldigend zijn. Het is vaak moeilijk om een pasklaar antwoord te hebben en/of te weten wat jij kan doen om bij te dragen aan maatschappelijke verandering.

The Next Wave Academy (TNWA) wil daarom jonge mensen (18-30 jaar) bij elkaar brengen die vooral met heel wat vragen zitten. Hoe kan ik mijn steentje bijdragen? Wat betekent intersectionaliteit en hoe zet ik het om in de praktijk? Op welke manier kunnen we actie ondernemen waarbij rekening wordt gehouden met iedereen? Hoe kan ik vastgeroeste denkpatronen in mijn omgeving en in mijzelf veranderen? Hoe kan ik mijn stem laten horen? … We gaan samen tijdens het traject op zoek naar antwoorden. We moedigen je aan en geven je de tools in handen om samen met anderen vanuit jouw ideeën actie te ondernemen en zo bij te dragen aan verandering.

Iedereen (cis/trans vrouwen, cis/trans mannen, non-binaire personen) tussen 18 en 30 jaar is welkom om deel te nemen aan TNWA. We vinden het echter heel belangrijk om een groep samen te stellen van mensen met zo divers mogelijke achtergronden en ervaringen. De uitdagingen van vandaag treffen mensen uit geminoriseerde groepen (zoals mensen van kleur, LGBTQI+, mensen met een beperking, vrouwen, …) disproportioneel. We zijn ervan overtuigd dat het essentieel is om de stemmen van deze groepen centraal te stellen in het werk dat we doen, om op die manier zoveel mogelijk belangen mee te nemen. We doen dus een warme oproep aan mensen die tot kwetsbaar gemaakte groepen behoren om zich in te schrijven.

The Next Wave Academy is een safer space, waarin we geen enkele vorm van discriminerend gedrag of taalgebruik zullen tolereren. TNWA wordt georganiseerd door de Vrouwenraad in samenwerking met Maaike Boumans en ella vzw.

Kim De Weerdt is de nieuwe directeur van de Vrouwenraad

Kim De Weerdt (1978) volgt Leen Scheerlinck op, die tijdens de twintig jaar dat ze in dienst was de Vrouwenraad mee heeft uitgebouwd tot een hedendaagse moderne organisatie.

Ze studeerde Romaanse Taal- en Letterkunde en Vrouwenstudies in Brussel, Antwerpen en Aix-en-Provence. Zij woont momenteel in Antwerpen. Haar eerste professionele ervaring deed ze op als junior projectmedewerker bij de Vrouwenraad.

Omwille van haar uitgesproken interesse in kunst en cultuur werkte zij daarna vele jaren voor verschillende beeldende-kunstenorganisaties.

De laatste jaren was ze actief als directeur bij de Academie Beeldende Kunsten te Hoboken, ook was ze coördinerend directeur beeld voor de Academies van het Stedelijk Onderwijs Antwerpen.

Kim hecht veel belang aan de inclusie van diverse doelgroepen. Dus nam ze deel aan verschillende transversale werkgroepen over diversiteit en gelijke kansen. Ze coördineerde ook meerdere internationale artistieke projecten en samenwerkingen met focus op de MENA-regio.

Haar passie voor genderkwesties en gelijke kansen brengt haar nu terug bij de Vrouwenraad, waar ze als nieuwe directeur met een intersectionele blik samen met het team hoopt de vinger aan de pols te houden en te wegen op maatschappelijke en politieke ontwikkelingen. Zo wil ze bijdragen aan de realisatie van gelijke behandeling en kansen voor alle meisjes en vrouwen, én ook voor mannen. “Meerstemmigheid is belangrijk, en leert ons te luisteren en te kijken met een open blik opdat we steeds zouden bijleren van elkaar”, aldus de nieuwe directeur.

Het Paarse Pact: Gelijk werk, gelijk loon, gelijke zorg

Als er iets is wat het afgelopen jaar pijnlijk duidelijk heeft gemaakt, dan is het de positie van vrouwen wereldwijd. Zij zijn het die de zorgtaken massaal op zich nemen, zowel onbetaald als betaald, van klein tot groot, van occasioneel over geregeld tot fulltime. Iedereen kent wel een of meerdere vrouwen die voor hun ouders en/of kleinkinderen zorgen, die voor een hulpbehoevend persoon boodschappen doen, die chauffeur spelen of gekend zijn als administratieve duizendpoot. Zonder dit vrijwillig engagement en deze inzet zou de samenleving onmogelijk gesmeerd kunnen verlopen. Maar rechtvaardig is anders. Het is tijd om aan dit onevenwicht te sleutelen en erop toe te zien dat alle vrouwen, net als alle mannen trouwens, een deftig loon ontvangen dat een waardig leven toelaat en een veilige oude dag garandeert. Daartoe is het onontbeerlijk dat mannen wat meer gaan zorgen en vrouwen wat meer uit gaan werken. Arbeidsduurvermindering in de vorm van een 30-urenweek is de aangewezen piste.

De Europese Vrouwenlobby (EWL), de grootste alliantie van meer dan 2000 niet-gouvernementele vrouwenorganisaties in de EU, heeft in 2019 haar visie op een feministisch Europa uitgebracht onder de titel The Purple Pact. Die benaming is gebaseerd op het begrip ‘paarse economie’ en staat voor gendergelijkheid en duurzaamheid.

Magda De Meyer, voormalig voorzitter van de Vrouwenraad,  maakte deel uit van de werkgroep Feministisch Economisch Onderzoek. Zij is een sterk pleitbezorger voor de overgang van onze maatschappij naar een feministische economie. Dergelijke samenleving schat zorg naar waarde, creëert welzijn en niet enkel welvaart, ziet diversiteit als een verrijking, roeit gender- en milieuonrechtvaardigheden uit en hanteert ethische criteria voor de ontwikkeling van een wereld waar niemand achterblijft.

Terwijl de EWL met dit pact werkt aan de verspreiding en verdieping van haar visie, strijdt ze samen met leden en bondgenoten voor feministische perspectieven in de toekomstige EU-strategie voor economie en banen. Zeer gericht lobbywerk dus.

The Purple Pact werd door de Vrouwenraad vertaald naar het ‘Het Paarse Pact’. Dit instrument toont ons de weg naar een samenleving, met alle kansen voor vrouwen én mannen én al wie niet in die tweedeling past, om zich goed te voelen. Ons antwoord op de vraag naar een betere wereld postcorona hebben we in een brochure gegoten met als titel: ‘Een zorgdeal voor Vlaanderen’.

Een zorgzame en duurzame feministische economie vereist een cruciale rol voor betaalbare, kwalitatieve en toegankelijke openbare diensten, zoals kinderopvang en openbaar vervoer. Maar ook een kortere werkweek om job, gezin, zorg, sociaal engagement en vrije tijd optimaal te kunnen combineren. Niet enkel voor vrouwen, ook voor mannen zal dit meer welzijn en geluk creëren. Schakel daarbij de strijd tegen geweld naar een hogere versnelling, richt een groene en veilige openbare ruimte in met gratis openbare toiletten, denk na over niet-stereotiepe beeldvorming, maak het voor eenieder mogelijk om energie te besparen en het milieu te beschermen en werk aan leefbare steden met kwalitatieve en betaalbare huisvesting. Dit is de enige juiste manier om te zorgen voor elkaar en voor onze planeet.

Kortom, onze ideeën voor een nieuwe feministische economie zijn van #HetPaarse Pact #solidariteit  #arbeidsduurvermindering #korterewerkweek #≠zwangerschapvolledigvergoed #≠betaalbarekinderopvang #zorgenvoorelkaarenvoordeplaneet #patriarchaatopdeschop #stopgeweld #veiligeopenbareruimte #minderCO2uitstoot tot #EenZorgdealVoorVlaanderen.