Op 31 maart 1949 treedt de Universele verklaring van de rechten van de mens in werking. Regeringen scharen zich eensgezind achter de beginselen van mensenrechten, vrijheid, gelijkheid, rechtvaardigheid en veiligheid als bouwstenen voor vrede, ontwikkeling en solidariteit binnen en tussen landen. De Verklaring wordt later geconcretiseerd in gedetailleerde juridisch afdwingbare verdragen en in politieke beleidsengagementen. De basisbeginselen die daaraan ten grondslag liggen zijn steeds: menselijke waardigheid, vrijheid, gelijkheid (non-discriminatie), onvervreemdbaarheid, solidariteit en universaliteit. Alle mensen moeten er beroep op kunnen doen.
Gelijke rechten voor mannen en vrouwen is één van de basisprincipes van de mensenrechten. In 1979 wordt dit geconcretiseerd in het Verdrag tot uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (CEDAW). De daarin opgenomen rechten zijn juridisch afdwingbaar. Regeringen die partij zijn bij het verdrag moeten maatregelen nemen om de bepalingen van het verdrag te realiseren. Alle vormen van discriminatie van vrouwen en alle obstakels voor gendergelijkheid moeten aangepakt worden én regeringen/besturen moeten investeren in empowerment van vrouwen en van vrouwenorganisaties om de status en positie van vrouwen in de samenleving te verbeteren. Alle vrouwen, in al hun diversiteit.
De praktijk toont echter een ander plaatje. De laatste jaren komt wereldwijd het principe van gelijke rechten en vrijheden voor vrouwen steeds meer onder druk te staan. Verworven vrouwenrechten worden vandaag op vele plaatsen bedreigd en zelfs teruggeschroefd. Wereldwijd zijn reactionaire groepen aan een opmars bezig. Ook in Europa. Ook in Vlaanderen. De inzet voor de mensenrechten en vrijheden van vrouwen, in al hun diversiteit, is en blijft dan ook een belangrijke pijler in de werking van de Vrouwenraad.
Hier zijn een aantal interessante documenten in kader van de mensenrechten:
Thema's over Mensenrechten
Delen
