Huldiging - Hommage 2014
Adriana Barcenas Flores
Adriana Barcenas Flores bevordert in Aalst het samenleven van mensen met een verschillende culturele achtergrond. Ze bezielt heel wat multiculturele initiatieven, zoals een veelkleurige Moederdag, honderd jaar Internationale Vrouwendag, ‘Ritmo Latino’, enz.
Ze richtte ‘Entre Amigos Aalst’ op en stond mee aan de wieg van het diversiteitsplatform ‘Aalst Mix’. Ze is actief betrokken bij de buurtwerking. Ze begeleidt ook slachtoffers van geweld.
Madeleine Lwakabwanga Bitshilwalwa
Madeleine Bitshilwalwa helpt sinds 1991 jongeren in een wijk in Kinshasa. Ze geeft hun kledij, schoenen en voeding, waakt erover dat ze leren lezen en schrijven en biedt hun een opleiding tot taxichauffeur.
In 2007 zorgde ze ervoor dat er een kunstwerk gemaakt kon worden van een vrouw die neen zegt tegen geweld. Ze componeerde ook een vredeslied voor Congo. In 2013 werkte ze samen met Congolese vrouwenbewegingen in Brussel een aanklacht uit tegen de situatie in Oost-Congo. Ze neemt deel aan heel wat activiteiten met als het doel het geweld op vrouwen te stoppen.
Madeleine Lwakabwanga Bitshilwalwa reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement social et son engagement pour les droits de la femme.
Elle a créé l’asbl Kin’up à Kinshasa qui offre une aide matérielle et sociale aux jeunes gens ‘perdus’. Elle veille à ce qu’ils apprennent à lire et à écrire et les fait suivre une formation.
Elle défend les droits de la femme et dénonce les violences. Elle a fait créer une sculpture d’une femme qui dit non aux violences et elle a composé une chanson de paix pour la RDC. Ensemble avec d’autres femmes de la diaspora congolaise elle a rédigé un mémorandum dénonçant la situation à l’Est du Congo, et elle a participé à presque toutes les marches et activités pour l’arrêt des violences envers les femmes.
Marie-Astrid Blondiaux
Marie-Astrid Blondiaux engageert zich binnen meerdere landen voor het respect voor mensenrechten, zonder onderscheid wat betreft afkomst, cultuur of politieke voorkeur. Ze biedt steun aan mensen die lijden onder gewapende conflicten. Als medewerkster van het Rode Kruis Internationaal neemt ze overal ter wereld deel aan missies.
In de Afghaanse hoofdstad Kaboel bijvoorbeeld bezocht ze vrouwen en hun kinderen die vanwege zogenaamde ‘eergerelateerde misdaden’ opgesloten waren. Ze waakte erover dat ze toegang kregen tot aangepaste voorzieningen. In de Congolese regio Kivu ontmoette ze verkrachte vrouwen. In Haïti hielp ze vrouwen toegang krijgen tot drinkbaar water en gezondheidszorg. In Somalië en Tanzania organiseerde ze vluchtelingenkampen. In Ivoorkust gaf ze een stem aan vrouwen in de gevangenis. In Mexico probeert ze momenteel een communicatieketting op te starten tussen de migranten in de Verenigde Staten en zij die in Mexico gebleven zijn.
Marie-Astrid Blondiaux reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement pour faire respecter les droits humains et le droit humanitaire, notamment des femmes dans les situations de conflits armés ou désastreuses.
Dans son travail de collaboratrice de la Croix Rouge internationale, elle prête une attention particulière à la situation des femmes: femmes emprisonnées, femmes violées, femmes réfugiées … à Kabul, en Côte d’Ivoire, à Kivu, en Haïti … n’importe où elle part en mission. Pour l’instant elle se trouve au Mexique, un pays qui connaît une crise humanitaire grave à ses frontières avec les États-Unis.
Andrée Caillet-Rozenberg-Themelin
Andrée Caillet zet zich als stichtend lid van een Brusselse afdeling van Soroptimist International in voor de bevordering van de rechten en het statuut van vrouwen. Ze documenteert en klaagt de vernietigingspolitiek van de nazi’s aan.
Daarnaast investeert ze in wetenschappelijk onderzoek om genocides en misdaden tegen de menselijkheid beter te begrijpen. Daartoe heeft ze de Stichting Rozenberg-Caillet opgericht. Die helpt jongeren aan beurzen, prijzen en andere hulpmiddelen om onderzoek te doen naar de oorzaken van massamoord en genocide.
Andrée Caillet reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement au sein du mouvement féministe. Elle est membre fondateur du club Soroptimist International Bruxelles Sablon et s’est impliquée dans la promotion des droits des femmes, de la paix et de la non-violence.
Elle a dénoncé les politiques génocidaires des nazis et elle stimule la recherche scientifique sur les processus qui ont engendré les crimes de masse, les crimes contre l’humanité et les génocides. Pour cela, elle a créé et administre la « Fondation Rozenberg – Caillet, Mains ouvertes et dignité de vie » qui accompagne la jeunesse par des bourses, des prix et des aides ponctuelles et perpétue la mémoire et l’œuvre de Jacques Rozenberg (son mari et ancien prisonnier d’Auschwitz).
Elle a fondé deux prix : le Prix Fondation Auschwitz et le Prix Fondation Auschwitz – Jacques Rozenberg.
Yve Callebaut
Yve Callebaut zet zich al jaren in voor betere levensomstandigheden voor de bevolking van Myanmar. Ze verzamelt fondsen voor de bouw van waterputten en de inrichting van scholen en apotheken. Ze zendt dokters en medisch materiaal uit, maant de overheid aan tot actie en zet langdurige partnerschappen tussen universiteiten op.
Via haar Steunfonds Myanmar draagt ze bij tot de vrede in het land. Ze beschikt over de gave om de juiste mensen samen te brengen om iets constructiefs te doen, los van elke politieke of religieuze overtuiging. Zo slaagde ze er in 2008 in om na de doortocht van de cycloon Nargis (waarbij 138.000 mensen om het leven kwamen) visa te regelen voor het Belgische B-Fast team, iets wat de Europese Commissie niet voor mekaar kreeg.
Maria Donvil
Maria Donvil zet zich in voor vrede, vrouwenrechten en ontwikkeling. Zij was jarenlang actief bij markant, het netwerk van en voor ondernemende vrouwen.
Daarnaast gaat haar aandacht naar internationale solidariteit en vredeswerk. In Leuven is ze actief binnen de Derde Wereld Raad, 11.11.11 en Oxfam Wereldwinkel. Ze werkt mee met de ‘Andere Kerstmarkt’.
Maria maakt op meerdere niveaus actief deel uit van de vredesbeweging, vooral dan binnen Pax Christi en het Vlaams Aktie Komitee tegen Atoomwapens. Ze zetelt in besturen, organiseert talloze activiteiten en vreedzame protesten tegen bewapening en oorlog. In Leuven is ze de stuwende kracht achter de Vlaamse Vredesweek, de Goede Vrijdag-tochten, de Hiroshima-wakes, de stiltecirkels en de herdenking van de Onbekende Oorlogsvrouw.
Frieda Groffy
Frieda Groffy biedt als kunstenares wereldwijd steun aan vrouwen. Sociale betrokkenheid is een rode draad doorheen haar werk.
Ze publiceerde meerdere dichtbundels en gebruikt haar talent om te helen, te versterken, te sensibiliseren en te investeren in menselijke ontwikkeling. Zo organiseerde ze ‘Schrijven vanop de regenboog’. Deze collectie lezingen en workshops biedt door middel van het werk van vrouwelijke schrijvers een kans om kennis te maken met andere culturen.
Zuid-Afrika en de strijd tegen apartheid hebben een bijzondere plaats in haar leven. ‘Stemmen met littekens’ is een verhalen- en poëziebundel over Zuid-Afrika, die ook omgezet werd in een cd. Frieda gaf talloze workshops over empowerment en over creatief schijven.
In 2006 lauwerde men haar in Zuid-Afrika voor haar inzet bij de strijd van de vrouwen voor vrijheid en gelijke rechten.
Chantal Kabangu Tshibola
Chantal Kabangu Tshibola richtte de organisatie ‘Vrouwen van Waregem’ op. Die vereniging zet zich in voor de rechten van migrantenvrouwen, voor sociale cohesie en voor de bevordering van de interculturele dialoog.
In 2004 stichtte ze de Union des Femmes pour le Développement, een ngo die Congolese landbouwsters begeleidt.
Ze helpt ook om informatie over VN-Resolutie 1325 te verspreiden. In België richtte ze de Ligue des Femmes Kasayiennes op, met als doel vrouwen uit twee Congolese provincies te verenigen om nieuwe conflicten in Centraal-Congo te voorkomen.
In januari 2014 stichtte ze in Congo een ‘Maison de la Femme’, waar vrouwen allerlei praktische vaardigheden kunnen aanleren en waar er gewerkt wordt aan de gelijkheid van kansen voor vrouwen en mannen.
Chantal Kabangu Tshibola reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement pour les droits de la femme. Elle a créé plusieurs organisations de femmes, dont « Vrouwen van Waregem » qui œuvre pour les droits des femmes migrantes, la cohésion sociale et la promotion du dialogue interculturel. L’association congolaise « Nkonga – Union des Femmes pour le Développement », qui encadre les agricultrices vulnérables en RDC et l’association belge « Ligue des Femmes Kasayiennes » qui rassemble les femmes des deux provinces du Kasayi pour conjurer à jamais les luttes ethniques.
Depuis 2014, elle s’implique à fond dans la création de la Maison de la Femme au Kasayi Oriental, un centre d’éducation permanente qui cherche à stimuler les femmes à s’impliquer dans toutes les sphères décisionnelles de la société, y compris les négociations de paix en RDC.
Michèle Quinet-Le Docte
Michèle Quinet-Le Docte zet zich in voor geweldloosheid. Sedert meer dan 40 jaar steunt ze betrokken organisaties. Ze bouwt mee aan de verzoening tussen generaties en gemeenschappen. Zo lanceerde ze verschillende initiatieven en nam ze deel aan talloze acties voor vrede en geweldloosheid. Ook organiseerde ze ontmoetingen tussen culturen en generaties en ondersteunde ze organisaties voor migrantenvrouwen. Gevangenen en asielzoekers in gesloten centra hebben voor haar recht op een menselijk beleid.
Als overtuigd democraat kiest ze voor empowerment als strategie om haar ideeën ingang te doen vinden, om te vechten tegen discriminatie en om respect voor vrouwenrechten in de samenleving in te bedden. Ze tolereert geen geweld tegen vrouwen. Ze heeft dan ook binnen heel wat commissies dit soort geweld aangeklaagd.
Michèle Quinet-Le Docte reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement au sein de nombreuses associations depuis plus de 40 ans.
Elle réalise au quotidien la réconciliation. Elle a lancé des initiatives en faveur de la paix et de la non-violence, des rencontres interculturelles et intergénérationnelles et elle a soutenu des associations de femmes immigrées. Elle a œuvré pour une politique humaniste en faveur de détenu(e)s et de demandeurs/demandeuses d’asile dans les centres fermés.
L’empowerment est depuis longtemps la stratégie sur laquelle elle s’appuie pour lutter contre les discriminations et pour assoir le respect des droits des femmes. La tolérance zéro pour les violences envers les femmes l’a poussée à s’impliquer dans de nombreuses commissions au sein de sa commune et également dans des actions destinées aux pays en voie de développement.
Florence Lobet
Florence Lobet vangt slachtoffers van partnergeweld en seksueel geweld op. Sinds ongeveer tien jaar klaagt ze het tekort aan opvang en steun aan.
In het regionaal ziekenhuis van Val de Sambre in Auvelais richtte ze een centrum op, waar zij zelf alle functies op zich neemt, gaande van onthaal over bijstand tot begeleiding. Op negen jaar ving ze er maar liefst 900 vrouwen op die ze hielp bij de verwerking van hun negatieve ervaringen. Wanneer er zich een crisissituatie voordoet, schakelt ze direct een versnelling hoger om het slachtoffer te beschermen. Dat vraagt om dingen als een aparte brievenbus, aangepast logement en sanitair, de opening en opvolging van een dossier en begeleiding tot in de rechtbank. Ten slotte creëerde ze een netwerk van mensen die op het terrein werken, zoals medisch personeel, politieagenten, advocaten en rechters.
Florence Lobet reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour sa lutte contre toute forme de violence et son engagement pour mieux accueillir les victimes de violence domestique et conjugal.
Elle a lancé un projet de service ambulatoire spécifique et gratuit pour venir en aide des victimes de violence domestique dans une structure hospitalière à Auvelais et elle a su créer un réseau d’intervenant-e-s de terrain (parquet, juges et avocats, police et milieu médical) qui fonctionne bien. Dans son centre « Violences conjugales, ça vaut pas l’coup ! » elle remplit toutes les fonctions d’accueil, de conseil et d’accompagnement. En neuf ans, plus de 900 femmes ont pu se faire soutenir 7j/7 et 24h/24.
Marcelline Lukala
Marcelline Lukala zet zich in voor vrouwen, voor conflictpreventie en voor het harmonieuze samenleven van mensen met verschillende culturele achtergronden.
Ze is actief binnen verschillende vrouwenverenigingen zoals het Collectif des Femmes Congolaises pour la Paix et la Justice en het Platform van de Congolese Diaspora in België. Zo ijvert ze mee voor vrede, ontwikkeling en wederopbouw in Congo. Ze zet in op de versterking van de capaciteiten van vrouwen en op hun talent voor leiderschap.
Zelf richtte ze de vereniging De Nieuwe Blik op, die oudere en jongere vrouwen samenbrengt om ze te sensibiliseren voor diversiteit binnen de samenleving. Elkaar leren kennen is immers één van de beste strategieën om conflicten te voorkomen. In haar kinderdagverblijf Mozayika vangt ze kinderen met verschillende culturele achtergronden op en stelt ze jonge moeders in staat om zich aan hun eigen ontplooiing te wijden.
Yvette Makilutila
Yvette Makilutila engageert zich voor vrouwenrechten, vrede en de uitvoering van VN-Resolutie 1325. In 1990 richtte ze de organisatie La Zaïroise et ses soeurs op. Die vereniging biedt aan Congolese vrouwen die in België wonen een plek om zich uit te drukken en zich te emanciperen.
Zij staat open voor andere culturen om samen de vredesdialoog te bevorderen. Organisaties zoals het Vrouwenhuis in Schaarbeek, de Conseil des Femmes Francophones de Belgique, de Commissie Vrouwen en Ontwikkeling, Vie Féminine en de Wereldvrouwenmars hebben altijd op haar kunnen rekenen.
Als lid van de antiracistische beweging MRAX verzet ze zich tegen elke vorm van racisme.
Yvette Makilutila reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement pour les droits des femmes, son refus de la violence et ses actions pour faire connaître l’importance de la résolution 1325 au sein des groupes dans lesquels elle est active, dont « La Zaïroise et ses Sœurs », son organisation, qui offre aux femmes de la diaspora congolaise un espace d’expression et d’émancipation.
Elle promeut le dialogue et la paix et a réalisé un grand travail de proximité avec des femmes fragilisées. Ses actes témoignent également d’un activisme plus général pour la promotion des droits des femmes au sein de la société belge et congolaise. Ainsi, de nombreuses associations de femmes, dont la Maison des Femmes de Schaerbeek et le CFFB, la Commission Femmes et Développement et la Marche Mondiale des Femmes ont toujours pu compter sur sa collaboration.
Membre de MRAX elle milite également contre toute forme de racisme.
Gisèle Mandaila
Gisèle Mandaila versterkt de positie van Congolese vrouwen binnen de besluitvorming en helpt hen om financieel autonoom te worden, zichzelf te ontplooien en zicht bewust te worden van hun eigen kracht en hun rechten. Daarnaast ageert ze tegen (seksueel) geweld en steunt ze slachtoffers.
Daartoe engageert ze zich in talloze activiteiten van organisaties, zoals het Comité de Soutien aux Femmes Congolaises. Dit comité stimuleert, steunt en coacht vrouwelijke kandidaten voor de verkiezingen en roept de bevolking op om voor hen te stemmen. Ook hielp ze mee een Congolees fonds te creëren voor microkredieten.
Gisèle zet zich ook in voor verschillende organisaties die opkomen voor de rechten en kansen van vrouwen, zoals RAFEMCO (een platform van Congolese vrouwenorganisaties die strijd voeren tegen het geweld op vrouwen), Fistula Aid (een structuur voor de slachtoffers van gynaecologische fistels) en Femme Africa Solidarité (een organisatie die pleit voor vrouwenrechten binnen de Afrikaanse Unie).
Gisèle Mandaila reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement pour les droits et l’empowerment des femmes, ainsi que pour son combat contre les violences et les violences sexuelles.
Elle s’est engagée dans plusieurs organisations et des tas d’activités liées au renforcement des capacités pour que les femmes puissent connaître leurs droits et les revendiquer, s’affirmer socialement, accéder à la prise de décision, réaliser leur autonomie financière. Elle est à l’initiative de la création d’un Fonds de Microcrédit dans la province de Bandundu et s’implique dans différentes associations de femmes telles que la plate-forme d’associations de femmes congolaises de lutte contre les violences faites aux femmes, Fistula Aid et Femme Africa Solidarité, une organisation de plaidoyer en faveur de la femme auprès de l’Union Africaine.
Annette Ntignoi
Annette Ntignoi stichtte in haar geboorteland Kameroen de organisatie Grain de Sable. Die biedt onderwijs aan minderjarigen in de gevangenis en probeert vrouwen meer autonomie te bieden wat betreft de toegang tot land en financiële middelen.
In België richtte ze het Collectif des Femmes Africaines du Hainaut op, een vereniging die het leiderschap van migrantenvrouwen helpt ontwikkelen en die hen aanmoedigt om actief deel te nemen aan de samenleving.
Annette ligt aan de oorsprong van meerdere projecten, zoals een jaarlijkse samenwerking met de Koning Boudewijnstichting en andere organisaties die migrantenvrouwen helpen een sociaal leven op te bouwen.
Annette Ntignoi reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour ses efforts pour l’autonomisation et les droits des femmes.
Au Cameroun, elle a fondé « Grain de sable » qui scolarise les mineurs en prison et favorise l’accès des femmes à la terre et au financement dans la région de Bamboutos.
En Belgique, elle a initié le « Collectif des Femmes Africaines du Hainaut », qui promeut le leadership de la femme migrante et sa participation citoyenne en Belgique, ainsi que son implication dans le développement de son pays d’origine.
Elle est à l’origine de plusieurs initiatives dont « Le Mentorat », un projet annuel qui, depuis 2010, vise à construire ou reconstruire la capacité citoyenne et l’intégration de la femme migrante.
Francine Ramakers
Francine Ramakers zet zich in voor vrede en de verbetering van het statuut en de levensomstandigheden van vrouwen. Dat doet ze vooral in Congo. Vanuit haar levensvisie als kind van twee culturen pleit ze voor de empowerment van vrouwen en voor de uitvoering van VN-Resolutie 1325.
Ze is actief binnen meerdere vrouwenorganisaties. Voor de Congolese organisatie FIREFEC beheert ze het algemeen secretariaat en neemt ze deel aan initiatieven voor de bevordering van vrede en vrouwenrechten. Sedert 2010 biedt ze ook hulp aan een groep vrouwen die tijdens de oorlog in Oost-Congo het slachtoffer werden van seksueel en ander geweld. Ze ondersteunt een weeshuis dat misbruikte en/of verlaten kinderen opvangt.
Francine Ramakers reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement pour la paix et l’amélioration du statut de la femme.
Elle est active dans différentes associations de femmes, parmi lesquelles le FIREFEC dont elle assure le secrétariat général. Elle s’engage activement dans le travail de plaidoyer pour la paix et l’empowerment des femmes, dont la mise en œuvre de la résolution 1325, ici en Belgique ainsi que sur le terrain en RDC.
Elle a organisé et participé à de multiples initiatives pour promouvoir la paix et les droits de la femme.
Depuis 2010 elle offre de l’aide à un groupe de femmes victimes de viols et d’autres violences engendrées par la guerre à l’Est de la DRC, en soutenant un orphelinat qui accueille des enfants issus des viols, abandonnés ou orphelins.
Elien Spillebeen
Elien Spillebeen draagt bij aan de vredevolle heropbouw van Oost-Congo. Daarbij heeft ze speciale aandacht voor betere levensomstandigheden voor meisjes en vrouwen. Voor haar masterproef binnen de opleiding Politieke en Sociale Wetenschappen trok ze enkele maanden naar Noord-Kivu. Ze zag er hoe jarenlange oorlog en seksueel geweld levens ontwrichtte, maar ook hoe vrouwen zich inzetten voor de toekomst. Haar vzw Mama Kivu investeert in lokale opbouwprojecten voor vrouwen, zoals een vrouwenvoetbalcompetitie, schoolbeurzen en opvang voor slachtoffers van seksueel geweld. Om in België mensen te sensibiliseren, maakte ze samen met Martijn D’haene de documentaire Backup Butembo. Oost-Congo was en is nog steeds één van de gevaarlijkste plaatsen op aarde voor vrouwen en meisjes. Elien Spillebeen reisde er enkele jaren geleden naartoe. Diep getroffen door de lokale levensomstandigheden, keerde ze terug om er een film te maken. Met een kleine camera trok ze samen met de vrouwen door de stad Butembo in Noord-Kivu. Ze registreerde hoe de vrouwen hun situatie niet lijdzaam aanvaarden, maar elke dag opnieuw de moed hebben om tegen hun lot in te gaan.
Backup Butembo is een bijzondere documentaire over positief verzet van bijzondere vrouwen. Buitengewoon sterke vrouwen die hun eigen leven en dat van hun gemeenschap weer op de rails trachten te krijgen. Via hun verhalen worden enkele gevolgen van de falende staat duidelijk. Het antwoord van de vrouwen: een opvangcentrum voor slachtoffers van seksueel geweld, een vrouwenvoetbalploeg, een alarm- en vluchtsysteem, …. Smashing Birds zorgde voor een sterke soundtrack.
De film werd bekroond met een LAMA, de Los Angeles Movie Award voor beste lange documentaire (mei 2014).
Simone Susskind
Simone Susskind probeert Joodse en Palestijnse vrouwen in Israël met elkaar te verzoenen. Haar onverstoorbare inzet voor de bevordering van vrouwenrechten en voor de uitvoering van VN-Resolutie 1325 verdienen groot respect.
Ze wijdt haar leven aan het streven naar een wereld waarin verschillen worden gerespecteerd en waarin de uitwisseling van ervaringen leidt tot meer begrip tussen mensen onderling. Van het vredesoverleg tussen Israëli’s en Palestijnen maakt ze een dagelijkse strijd. Ze begeleidt discussiegroepen en verenigt vrouwen van de twee volkeren om dialoog en samenwerking op het terrein te realiseren. Simone is ervan overtuigd dat meer participatie van vrouwen aan de besluitvorming in alle domeinen en op alle niveaus sneller zal leiden tot een duurzame vrede tussen Israëli’s en Palestijnen. Ze heeft ook Europese en mediterrane vrouwen bij elkaar gebracht om een gedeelde strategie te ontwikkelen voor de bevordering van het statuut van de vrouwen binnen hun gemeenschappen.
Ze mocht meerdere prijzen ontvangen, zoals de Prix Femme de l’Année, de Prix de la Citoyenneté van de Koning Boudewijnstichting en een eredoctoraat van de ULB.
Simone Susskind reçoit le titre honorifique de Femme de Paix pour son engagement pour la paix, pour les droits des femmes et pour la mise en œuvre de la résolution 1325.
Elle consacre une part importante de sa vie à lutter pour un monde qui soit respectueux des différences. Elle a fait de la paix entre Israéliens et Palestiniens un combat de tous les jours et elle réunit les femmes pour inciter le dialogue, la réconciliation et la coopération sur le terrain. Elle œuvre pour que les femmes puissent influencer le processus de négociations pour une paix durable entre Israël et la Palestine.
Elle a œuvré afin de réunir les femmes européennes et Sud-Méditerranéennes et d’établir une stratégie commune pour promouvoir le statut de la femme au sein de la société.
Elle a reçu plusieurs prix récompensant son travail ainsi qu’un doctorat Honoris Causa à l’ULB.