Adriana Barcenas Flores
Adriana Barcenas Flores bevordert in Aalst het samenleven van mensen met een verschillende culturele achtergrond. Ze bezielt heel wat multiculturele initiatieven, zoals een veelkleurige Moederdag, honderd jaar Internationale Vrouwendag, ‘Ritmo Latino’, enz.
Ze richtte ‘Entre Amigos Aalst’ op en stond mee aan de wieg van het diversiteitsplatform ‘Aalst Mix’. Ze is actief betrokken bij de buurtwerking. Ze begeleidt ook slachtoffers van geweld.
Madeleine Lwakabwanga Bitshilwalwa
Madeleine Bitshilwalwa helpt sinds 1991 jongeren in een wijk in Kinshasa. Ze geeft hun kledij, schoenen en voeding, waakt erover dat ze leren lezen en schrijven en biedt hun een opleiding tot taxichauffeur.
In 2007 zorgde ze ervoor dat er een kunstwerk gemaakt kon worden van een vrouw die neen zegt tegen geweld. Ze componeerde ook een vredeslied voor Congo. In 2013 werkte ze samen met Congolese vrouwenbewegingen in Brussel een aanklacht uit tegen de situatie in Oost-Congo. Ze neemt deel aan heel wat activiteiten met als het doel het geweld op vrouwen te stoppen.
Marie-Astrid Blondiaux
Marie-Astrid Blondiaux engageert zich binnen meerdere landen voor het respect voor mensenrechten, zonder onderscheid wat betreft afkomst, cultuur of politieke voorkeur. Ze biedt steun aan mensen die lijden onder gewapende conflicten. Als medewerkster van het Rode Kruis Internationaal neemt ze overal ter wereld deel aan missies.
In de Afghaanse hoofdstad Kaboel bijvoorbeeld bezocht ze vrouwen en hun kinderen die vanwege zogenaamde ‘eergerelateerde misdaden’ opgesloten waren. Ze waakte erover dat ze toegang kregen tot aangepaste voorzieningen. In de Congolese regio Kivu ontmoette ze verkrachte vrouwen. In Haïti hielp ze vrouwen toegang krijgen tot drinkbaar water en gezondheidszorg. In Somalië en Tanzania organiseerde ze vluchtelingenkampen. In Ivoorkust gaf ze een stem aan vrouwen in de gevangenis. In Mexico probeert ze momenteel een communicatieketting op te starten tussen de migranten in de Verenigde Staten en zij die in Mexico gebleven zijn.
Andrée Caillet-Rozenberg-Themelin
Andrée Caillet zet zich als stichtend lid van een Brusselse afdeling van Soroptimist International in voor de bevordering van de rechten en het statuut van vrouwen. Ze documenteert en klaagt de vernietigingspolitiek van de nazi’s aan.
Daarnaast investeert ze in wetenschappelijk onderzoek om genocides en misdaden tegen de menselijkheid beter te begrijpen. Daartoe heeft ze de Stichting Rozenberg-Caillet opgericht. Die helpt jongeren aan beurzen, prijzen en andere hulpmiddelen om onderzoek te doen naar de oorzaken van massamoord en genocide.
Yve Callebaut
Yve Callebaut zet zich al jaren in voor betere levensomstandigheden voor de bevolking van Myanmar. Ze verzamelt fondsen voor de bouw van waterputten en de inrichting van scholen en apotheken. Ze zendt dokters en medisch materiaal uit, maant de overheid aan tot actie en zet langdurige partnerschappen tussen universiteiten op.
Via haar Steunfonds Myanmar draagt ze bij tot de vrede in het land. Ze beschikt over de gave om de juiste mensen samen te brengen om iets constructiefs te doen, los van elke politieke of religieuze overtuiging. Zo slaagde ze er in 2008 in om na de doortocht van de cycloon Nargis (waarbij 138.000 mensen om het leven kwamen) visa te regelen voor het Belgische B-Fast team, iets wat de Europese Commissie niet voor mekaar kreeg.
Maria Donvil
Maria Donvil zet zich in voor vrede, vrouwenrechten en ontwikkeling. Zij was jarenlang actief bij markant, het netwerk van en voor ondernemende vrouwen.
Daarnaast gaat haar aandacht naar internationale solidariteit en vredeswerk. In Leuven is ze actief binnen de Derde Wereld Raad, 11.11.11 en Oxfam Wereldwinkel. Ze werkt mee met de ‘Andere Kerstmarkt’.
Maria maakt op meerdere niveaus actief deel uit van de vredesbeweging, vooral dan binnen Pax Christi en het Vlaams Aktie Komitee tegen Atoomwapens. Ze zetelt in besturen, organiseert talloze activiteiten en vreedzame protesten tegen bewapening en oorlog. In Leuven is ze de stuwende kracht achter de Vlaamse Vredesweek, de Goede Vrijdag-tochten, de Hiroshima-wakes, de stiltecirkels en de herdenking van de Onbekende Oorlogsvrouw.
Frieda Groffy
Frieda Groffy biedt als kunstenares wereldwijd steun aan vrouwen. Sociale betrokkenheid is een rode draad doorheen haar werk.
Ze publiceerde meerdere dichtbundels en gebruikt haar talent om te helen, te versterken, te sensibiliseren en te investeren in menselijke ontwikkeling. Zo organiseerde ze ‘Schrijven vanop de regenboog’. Deze collectie lezingen en workshops biedt door middel van het werk van vrouwelijke schrijvers een kans om kennis te maken met andere culturen.
Zuid-Afrika en de strijd tegen apartheid hebben een bijzondere plaats in haar leven. ‘Stemmen met littekens’ is een verhalen- en poëziebundel over Zuid-Afrika, die ook omgezet werd in een cd. Frieda gaf talloze workshops over empowerment en over creatief schijven.
In 2006 lauwerde men haar in Zuid-Afrika voor haar inzet bij de strijd van de vrouwen voor vrijheid en gelijke rechten.
Chantal Kabangu Tshibola
Chantal Kabangu Tshibola richtte de organisatie ‘Vrouwen van Waregem’ op. Die vereniging zet zich in voor de rechten van migrantenvrouwen, voor sociale cohesie en voor de bevordering van de interculturele dialoog.
In 2004 stichtte ze de Union des Femmes pour le Développement, een ngo die Congolese landbouwsters begeleidt.
Ze helpt ook om informatie over VN-Resolutie 1325 te verspreiden. In België richtte ze de Ligue des Femmes Kasayiennes op, met als doel vrouwen uit twee Congolese provincies te verenigen om nieuwe conflicten in Centraal-Congo te voorkomen.
In januari 2014 stichtte ze in Congo een ‘Maison de la Femme’, waar vrouwen allerlei praktische vaardigheden kunnen aanleren en waar er gewerkt wordt aan de gelijkheid van kansen voor vrouwen en mannen.
Michèle Quinet-Le Docte
Michèle Quinet-Le Docte zet zich in voor geweldloosheid. Sedert meer dan 40 jaar steunt ze betrokken organisaties. Ze bouwt mee aan de verzoening tussen generaties en gemeenschappen. Zo lanceerde ze verschillende initiatieven en nam ze deel aan talloze acties voor vrede en geweldloosheid. Ook organiseerde ze ontmoetingen tussen culturen en generaties en ondersteunde ze organisaties voor migrantenvrouwen. Gevangenen en asielzoekers in gesloten centra hebben voor haar recht op een menselijk beleid.
Als overtuigd democraat kiest ze voor empowerment als strategie om haar ideeën ingang te doen vinden, om te vechten tegen discriminatie en om respect voor vrouwenrechten in de samenleving in te bedden. Ze tolereert geen geweld tegen vrouwen. Ze heeft dan ook binnen heel wat commissies dit soort geweld aangeklaagd.
Florence Lobet
Florence Lobet vangt slachtoffers van partnergeweld en seksueel geweld op. Sinds ongeveer tien jaar klaagt ze het tekort aan opvang en steun aan.
In het regionaal ziekenhuis van Val de Sambre in Auvelais richtte ze een centrum op, waar zij zelf alle functies op zich neemt, gaande van onthaal over bijstand tot begeleiding. Op negen jaar ving ze er maar liefst 900 vrouwen op die ze hielp bij de verwerking van hun negatieve ervaringen. Wanneer er zich een crisissituatie voordoet, schakelt ze direct een versnelling hoger om het slachtoffer te beschermen. Dat vraagt om dingen als een aparte brievenbus, aangepast logement en sanitair, de opening en opvolging van een dossier en begeleiding tot in de rechtbank. Ten slotte creëerde ze een netwerk van mensen die op het terrein werken, zoals medisch personeel, politieagenten, advocaten en rechters.
Marcelline Lukala
Marcelline Lukala zet zich in voor vrouwen, voor conflictpreventie en voor het harmonieuze samenleven van mensen met verschillende culturele achtergronden.
Ze is actief binnen verschillende vrouwenverenigingen zoals het Collectif des Femmes Congolaises pour la Paix et la Justice en het Platform van de Congolese Diaspora in België. Zo ijvert ze mee voor vrede, ontwikkeling en wederopbouw in Congo. Ze zet in op de versterking van de capaciteiten van vrouwen en op hun talent voor leiderschap.
Zelf richtte ze de vereniging De Nieuwe Blik op, die oudere en jongere vrouwen samenbrengt om ze te sensibiliseren voor diversiteit binnen de samenleving. Elkaar leren kennen is immers één van de beste strategieën om conflicten te voorkomen. In haar kinderdagverblijf Mozayika vangt ze kinderen met verschillende culturele achtergronden op en stelt ze jonge moeders in staat om zich aan hun eigen ontplooiing te wijden.
Yvette Makilutila
Yvette Makilutila engageert zich voor vrouwenrechten, vrede en de uitvoering van VN-Resolutie 1325. In 1990 richtte ze de organisatie La Zaïroise et ses soeurs op. Die vereniging biedt aan Congolese vrouwen die in België wonen een plek om zich uit te drukken en zich te emanciperen.
Zij staat open voor andere culturen om samen de vredesdialoog te bevorderen. Organisaties zoals het Vrouwenhuis in Schaarbeek, de Conseil des Femmes Francophones de Belgique, de Commissie Vrouwen en Ontwikkeling, Vie Féminine en de Wereldvrouwenmars hebben altijd op haar kunnen rekenen.
Als lid van de antiracistische beweging MRAX verzet ze zich tegen elke vorm van racisme.
Gisèle Mandaila
Gisèle Mandaila versterkt de positie van Congolese vrouwen binnen de besluitvorming en helpt hen om financieel autonoom te worden, zichzelf te ontplooien en zicht bewust te worden van hun eigen kracht en hun rechten. Daarnaast ageert ze tegen (seksueel) geweld en steunt ze slachtoffers.
Daartoe engageert ze zich in talloze activiteiten van organisaties, zoals het Comité de Soutien aux Femmes Congolaises. Dit comité stimuleert, steunt en coacht vrouwelijke kandidaten voor de verkiezingen en roept de bevolking op om voor hen te stemmen. Ook hielp ze mee een Congolees fonds te creëren voor microkredieten.
Gisèle zet zich ook in voor verschillende organisaties die opkomen voor de rechten en kansen van vrouwen, zoals RAFEMCO (een platform van Congolese vrouwenorganisaties die strijd voeren tegen het geweld op vrouwen), Fistula Aid (een structuur voor de slachtoffers van gynaecologische fistels) en Femme Africa Solidarité (een organisatie die pleit voor vrouwenrechten binnen de Afrikaanse Unie).
Annette Ntignoi
Annette Ntignoi stichtte in haar geboorteland Kameroen de organisatie Grain de Sable. Die biedt onderwijs aan minderjarigen in de gevangenis en probeert vrouwen meer autonomie te bieden wat betreft de toegang tot land en financiële middelen.
In België richtte ze het Collectif des Femmes Africaines du Hainaut op, een vereniging die het leiderschap van migrantenvrouwen helpt ontwikkelen en die hen aanmoedigt om actief deel te nemen aan de samenleving.
Annette ligt aan de oorsprong van meerdere projecten, zoals een jaarlijkse samenwerking met de Koning Boudewijnstichting en andere organisaties die migrantenvrouwen helpen een sociaal leven op te bouwen.
Francine Ramakers
Francine Ramakers zet zich in voor vrede en de verbetering van het statuut en de levensomstandigheden van vrouwen. Dat doet ze vooral in Congo. Vanuit haar levensvisie als kind van twee culturen pleit ze voor de empowerment van vrouwen en voor de uitvoering van VN-Resolutie 1325.
Ze is actief binnen meerdere vrouwenorganisaties. Voor de Congolese organisatie FIREFEC beheert ze het algemeen secretariaat en neemt ze deel aan initiatieven voor de bevordering van vrede en vrouwenrechten. Sedert 2010 biedt ze ook hulp aan een groep vrouwen die tijdens de oorlog in Oost-Congo het slachtoffer werden van seksueel en ander geweld. Ze ondersteunt een weeshuis dat misbruikte en/of verlaten kinderen opvangt.
Elien Spillebeen
Elien Spillebeen draagt bij aan de vredevolle heropbouw van Oost-Congo. Daarbij heeft ze speciale aandacht voor betere levensomstandigheden voor meisjes en vrouwen. Voor haar masterproef binnen de opleiding Politieke en Sociale Wetenschappen trok ze enkele maanden naar Noord-Kivu. Ze zag er hoe jarenlange oorlog en seksueel geweld levens ontwrichtte, maar ook hoe vrouwen zich inzetten voor de toekomst. Haar vzw Mama Kivu investeert in lokale opbouwprojecten voor vrouwen, zoals een vrouwenvoetbalcompetitie, schoolbeurzen en opvang voor slachtoffers van seksueel geweld. Om in België mensen te sensibiliseren, maakte ze samen met Martijn D’haene de documentaire Backup Butembo. Oost-Congo was en is nog steeds één van de gevaarlijkste plaatsen op aarde voor vrouwen en meisjes. Elien Spillebeen reisde er enkele jaren geleden naartoe. Diep getroffen door de lokale levensomstandigheden, keerde ze terug om er een film te maken. Met een kleine camera trok ze samen met de vrouwen door de stad Butembo in Noord-Kivu. Ze registreerde hoe de vrouwen hun situatie niet lijdzaam aanvaarden, maar elke dag opnieuw de moed hebben om tegen hun lot in te gaan.
Backup Butembo is een bijzondere documentaire over positief verzet van bijzondere vrouwen. Buitengewoon sterke vrouwen die hun eigen leven en dat van hun gemeenschap weer op de rails trachten te krijgen. Via hun verhalen worden enkele gevolgen van de falende staat duidelijk. Het antwoord van de vrouwen: een opvangcentrum voor slachtoffers van seksueel geweld, een vrouwenvoetbalploeg, een alarm- en vluchtsysteem, …. Smashing Birds zorgde voor een sterke soundtrack.
De film werd bekroond met een LAMA, de Los Angeles Movie Award voor beste lange documentaire (mei 2014).
Simone Susskind
Simone Susskind probeert Joodse en Palestijnse vrouwen in Israël met elkaar te verzoenen. Haar onverstoorbare inzet voor de bevordering van vrouwenrechten en voor de uitvoering van VN-Resolutie 1325 verdienen groot respect.
Ze wijdt haar leven aan het streven naar een wereld waarin verschillen worden gerespecteerd en waarin de uitwisseling van ervaringen leidt tot meer begrip tussen mensen onderling. Van het vredesoverleg tussen Israëli’s en Palestijnen maakt ze een dagelijkse strijd. Ze begeleidt discussiegroepen en verenigt vrouwen van de twee volkeren om dialoog en samenwerking op het terrein te realiseren. Simone is ervan overtuigd dat meer participatie van vrouwen aan de besluitvorming in alle domeinen en op alle niveaus sneller zal leiden tot een duurzame vrede tussen Israëli’s en Palestijnen. Ze heeft ook Europese en mediterrane vrouwen bij elkaar gebracht om een gedeelde strategie te ontwikkelen voor de bevordering van het statuut van de vrouwen binnen hun gemeenschappen.
Ze mocht meerdere prijzen ontvangen, zoals de Prix Femme de l’Année, de Prix de la Citoyenneté van de Koning Boudewijnstichting en een eredoctoraat van de ULB.
